Iets minder dan twee weken te gaan, in het land komt een einde aan een lange griepgolf en ik word nog net even geveld door een akelige griep. Hoe verzin je het!
Juist in de laatste weken wil je nog even dit doen, dat kopen en alle puntjes op de i zetten en dan lig je in bed met koorts en hoest je je longen uit je lijf. Top! Zeker voor iemand die zo'n control freak is als ik. Gisteren had ik daarom even een lichte paniekaanval. Ze duren gelukkig niet zo lang bij mij omdat ik ook van aanpakken hou. De radartjes in mijn hoofd maken op zo'n moment overuren en zorgen dat plannen die in de war worden geschopt snel weer omgevormd worden in een nieuw en bijgesteld plan. Oké, de rust is weergekeerd.
Maar even serieus, het komt nu wel heel dicht bij. Over twee weken zitten we in de States. Hopelijk op een boot in de Stille Oceaan om walvissen te zien. Dat is iets waar ik ook heel erg naar uitkijk en wat al jaren op mijn wensenlijstje staat. In de omgeving van Monterey zegt men dat je het hele jaar walvissen kunt zien en je hoeft er ook niet zo heel ver voor te varen. Je hebt er natuurlijk wel redelijk weer voor nodig. Mijn zeebenen zijn niet zo goed dat ze een storm op zee kunnen verdragen. Dus stormt het dan gaat het niet door. Ik zag dat het op dit moment rond de 16 graden is en zonnig. Wat mij betreft mag dat zo blijven want dat zou ideaal zijn.
Het wordt trouwens wel een interessante reis als je kijkt naar de temperaturen op de verschillende plaatsen die we aandoen. Ik keek net even per plek waar we naar toe gaan hoe warm het daar is. Bijzonder te zien dat er soms wel 20 graden verschil zit tussen de ene plaats en de andere. Dat wordt een volle koffer met kleding voor vier seizoenen.