Na een paar dagen rust in Visalia, lekker luieren op de camping, een mooi bezoek aan Sequoia en Kings Canyon National Park is het tijd om naar Yosemite door te rijden. De weergoden lijken ons niet goed gezind. En dat is geen fijn nieuws, want wat moet je in een park met immense watervallen als de wereld om je heen zelf een grote waterval is?
Nou ja, we zullen zien. Onderweg is het weer best mooi en we hebben een lichte hoop dat dit zo blijft. Zelfs bij het omhoog klimmen, de bergen in, om bij de ingang te komen van het park, is het nog steeds droog. Weliswaar bewolkt maar het regent in ieder geval niet. We naderen de South Entrance van het park. De overige ingangen zijn gesloten vanwege extreme wateroverlast. Dat is gelukkig voor ons niet zo'n probleem. In dit deel van Yosemite ligt Wawona en dat is waar we een campingplek hebben kunnen reserveren. Net toen we dachten dat het qua drukte allemaal erg mee viel werden we geconfronteerd met een situatie die hier heel normaal is. Er stond een enorme file voor de ingang. Gelukkig hebben ze hier ervaring met rijen auto's en weten ze hoe ze snel iedereen het park in kunnen loodsen.
We rijden dus al snel verwachtingsvol het park in. Het is nog relatief vroeg en we hebben voldoende tijd om door te rijden naar Yosemite Valley. Dat is ongeveer een uur rijden vanaf de South Entrance. Onderweg komen we onze camping tegen waar we vanavond overnachten. Die laten we letterlijk links liggen maar we kijken er al wel met een tevreden blik naar. Het ziet er heerlijk rustig uit in een prachtige omgeving. We klimmen verder omhoog en de wereld om ons heen wordt donkerder. Het begint te miezeren. Even later houdt het miezeren op maar zien we onszelf geheel in de wolken verdwijnen. En niet zomaar wolken. Dichte mist is wat we zien. We kunnen net een paar meter de weg voor ons zien. Het houdt niet op. We rijden een uur lang door een wolkendek. En ik kan je vertellen, dan is een uur erg lang. Voor Frans is het ook enorm inspannend want het is niet alleen rijden in de mist maar ook nog eens op een smalle bergweg met enorm veel bochten.
Dikke mist op onze eerste rit richting Yosemite Valley
Na Tunnel View, wat normaal een prachtige uitkijkpunt is om de omgeving te zien, kunnen we de daling inzetten naar Yosemite Valley. Dat ligt natuurlijk nog steeds hoog maar gelukkig een stuk lager waardoor we eindelijk uit het wolkendek kruipen. We zijn dan de mist kwijt maar dat betekent niet dat we de immense granieten rotsen kunnen zien. Af en toe vangen we een glimp op van een waterval. Wat we wel zien zijn auto's en mensen. Het is gigantisch druk. We rijden in file door het dorp. We willen graag parkeren maar nergens is een plekje vrij. We rijden drie keer rond in de hoop dat het toch nog ergens lukt maar zonder succes. Wat een anticlimax na een horrorrit door de bergen. We besluiten eieren voor ons geld te kiezen en het maar te laten voor vandaag. Het is toch slecht weer. Al hoewel de mist nu boven ons hangt, is het behoorlijk nat buiten. En niet alleen in de lucht maar ook op de grond. We snappen nu wat er bedoelt wordt met wateroverlast in het park. Hele velden staan onder water, wandelpaden zijn niet meer begaanbaar en de rivier stroomt wild door het park. En ondanks dat is het toch druk. Horde mensen bewegen zich voort in een auto of wandelen over smalle paden die nog wel begaanbaar zijn.
We rijden gedesillusioneerd de Valley uit. Maar net voor we de afslag kunnen nemen naar de weg naar onze camping zien we aan de rand van het dorp nog een grote parkeerplaats. Deze is eigenlijk alleen voor personenauto's maar vanwege drukte horen we dat we met onze camper hier ook op mogen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en draaien direct deze parkeerplaats op. Al snel vinden we een plekje en besluiten direct de buurt te verkennen. In verband met het vele malen rondjes rijden in het dorp was ik compleet kwijt waar we precies waren. Ik was daarom enorm verrast toen ik ontdekte dat er een pad vanaf de parkeerplaats liep naar Yosemite Falls op niet al te lange afstand. Net voor we starten aan de wandeling krijgen we een tip dat als we een ander pad pakken dat iets hoger ligt je heerlijk door de bossen loopt met mooie planten en vogels. Daar maken we dankbaar gebruik van. Het pad beneden is alsof je door de Kalverstraat loopt en op de een of andere manier vind ik dit niet passen bij een natuurpark. Op dit pad komen we alleen heel af en toe mensen tegen.
Hordes mensen lopen richting Yosemite Falls die in een mist van wolken hangt
Na niet lang wandelen, een klein half uurtje naderen we de start van de trail naar Yosemite Falls. Het miezert vies maar ondanks dat kunnen we vanaf een centraal pleintje de waterval zien maar ook vooral horen. Het stort met enorm geweld naar beneden. Dat willen we graag van dichtbij zien dus we besluiten naar boven te klimmen. Vooraf wordt gewaarschuwd dat het pad niet geschikt is voor mensen met mobiliteitsproblemen en dat is niet overdreven. Het is redelijk steil.
Boven aangekomen is het geluid echt oorverdovend. Het water zien we recht voor ons ogen naar beneden storten en niet alleen in de poel waar het normaal terecht komt maar ook vol over ons heen. We zijn compleet doorweekt samen met de ook hier grote aanwezige mensenmassa.
Ach we waren toch al nat dus dit nemen we maar op de koop toe. Veel zien doen we door het geweld van al het water niet en we besluiten de tocht maar weer terug te nemen. We houden het gezien voor vandaag.
We gaan terug naar de camper en kleden ons om. Dat is zo'n voordeel van het reizen met een camper. Met droge kleren en na een lekkere warme kop koffie vertrekken we richting de camping. En dat was net als op de heenweg een enorme uitdaging. De mist leek nog dichter, we zagen geen hand voor ogen. Het was stapvoets rijden. Voor mij was deze tocht een stuk vervelender dan de heenweg. Toen was 'ie gewoonweg saai en maakte ik me enigszins bezorgd om Frans maar nu was ik ook bang. Het wolkendek waar we doorheen reden lag letterlijk op de weg maar net daaronder was het helder oftewel, ik zag rechts van me een enorme afgrond en voor me helemaal niets. Ik had elk moment het gevoel dat ook voor me een enorme afgrond zou verschijnen. Dat was gelukkig niet het geval, we komen heelhuids, zonder ergens in te storten, aan bij de camping. Daar is de mist weg maar is het wel donker door de regenwolken. De camping is leeg als we aankomen. Vreemd want het heeft zoveel moeite gekost om een plekje te bemachtigen. Je verwacht overal tenten en campers te zien staan. Maar het blijft stil. Een enkele auto met tent en een paar campers arriveren maar dat is het. Hierdoor is er een magisch rustig in een prachtige omgeving. We hebben uitzicht op een wilde rivier en we verwachten elk moment herten of beren te zien. Helaas bleef het alleen bij prachtige natuur zonder het wild.
De rivier is buiten zijn oevers getreden. Hele delen van het park zijn onbegaanbaar.
Het is een zogenaamde dry camping, geen aansluiting op elektra of water, waar je alleen maar een uurtje het aggregaat mag gebruiken. In complete stilte brengen we daarom de nacht door. We worden na een heerlijke nacht slapen vroeg wakker en de lucht is blauw. Het is nog geen 7 uur maar we besluiten direct op pad te gaan naar de Valley in de hoop dat we de drukte voor zijn en wat makkelijker een parkeerplekje kunnen vinden. We willen het park ontdekken door gebruik te maken van de shuttles en vanaf de stops wandelingen maken voor zover dat mogelijk is met de vele afgesloten wandelpaden.
Vol verwachting vertrekken we, onderweg genieten van een weg die we nu ook echt zien. We zijn benieuwd. Lees de volgende blog om te zien hoe deze dag verliep.