Op een van de dagen op onze comfortabele camping in Visalia besluiten we naar Sequoia National Park te gaan maar daar hebben we een auto voor nodig. We huren er een op de plaatselijke luchthaven die maar een paar minuten van ons vandaag ligt. Het is even wennen om weer in een normale auto te zitten maar ook wel lekker.
We starten de tocht door een saai landschap. Het is vlak en behalve soms een bijzondere duur uitziende vila zijn het voornamelijk niet al te best uitziende woningen langs de weg, allen omringd door boomgaarden. Ik vermoed dat op een heldere dag het uitzicht spectaculair kan zijn. Ik stel me voor dat je dan een prachtig uitzicht hebt op het Sierra Nevada met zijn hoge toppen bedekt met sneeuw. Maar de bergketen ligt zwaar in de wolken waardoor het uitzicht in die richting niets anders is dan grijze lucht.
Zodra we de bergen naderen verandert het landschap in een prachtig plaatje. Het start met groene heuvels met veel verschillende vegetatie. De weg slingert zich letterlijk omhoog. Het lijkt erop dat we mazzel hebben, het is droog het zonnetje schijnt waterig door de wolken. Een ideaal dagje om zo'n park te bezoeken. Onderweg zien we al veel heuvels met hoge bomen maar ook hellingen waar alleen resten te zien zijn van een zware bosbrand. Grijs gekleurde stammen confronteren je met de trieste overblijfselen van de ramp.
We rijden via Kings Canyon NP bij de Big Stump Entrance het park binnen. Dit is de enige toegang tot zowel Kings Canyon en Sequoia National Park op dit moment. De andere ingang, in de buurt van Three Rivers, is gesloten vanwege slechte weersomstandigheden. Niet alleen de toegang is gesloten maar ook grote delen van zowel Kings Canyon als Sequoia zijn niet te bezoeken. Zo jammer maar het is even niet anders.
We rijden door naar het Kings Canyon Visitor Center. Omdat we toch een tijdje in de auto hebben gezeten besluiten we hier een kopje koffie te drinken voor we het park verder gaan verkennen. We kunnen maar beperkt het park in. De mooie route over de Kings Canyon Scenic Byway, waar we naar uit hadden gekeken, is gesloten. We besluiten wat korte wandelingen te maken voor we doorrijden naar Sequoia National Park.
Het landschap is bijzonder. Enorme sequoia's zijn in overvloed te bewonderen. En ze zijn groot. Zoveel groter dan je je voor kunt stellen. Op een foto is het gewoon een boom maar zet je er mensen naast dan valt de immense grootte pas echt op.
We maken een wandeling langs de bekendste boom van het park, de General Grant Tree, die ook bij de naam Christmas Tree gaat. De bijnaam van Christmas Tree is ontstaan door een uitspraak van een klein meisje in 1924 die tegen wat omstanders zei "What a lovely Christmas tree that would be.” Dat maakte indruk en bracht de omgeving op het idee om hier een korte mis op kerstdag te houden. Sinds 1926 is dit een jaarlijks terugkerend evenement.
We vergapen ons aan de reuzen om ons heen. We voelen ons klein duimpje naast deze giganten. Maar dan slaat plotseling het weer om, het gaat onweren en regenen. Nou heb ik altijd geleerd dat onweer en bomen niet een goede combinatie is, dus we rennen min of meer terug naar de auto om daar veilig te schuilen. Het klaart helaas niet op. We besluiten te gaan lunchen en daarna door te rijden naar Sequoia National Park in de hoop dat daar het weer wat beter is.
Het blijft af en toe regenen. Hierdoor is het uitzicht dat normaal heel mooi moet zijn, onderweg naar Sequoia National Park, niet geweldig. De Generals Highway, die de twee parken met elkaar verbindt, heeft regelmatig uitwijkpunten zodat je van het uitzicht kunt genieten. Dat valt dus nu een beetje tegen. Gelukkig is het niet allemaal even slecht. We komen prachtige watervalletjes tegen in snel stromende rivieren, we zien hertjes langs de weg en natuurlijk immense bomen.
Bij aankomst in Sequoia National Park blijkt ook hier dat veel wegen zijn afgesloten. We zien dat de weg naar de beroemde boom General Sherman Tree wel open is. Daar rijden we maar direct naar toe. Het valt ons op dat er vrij veel parkeerplekken beschikbaar zijn. Misschien komt dat door het weer?
Achteraf denk ik dat de mensen die hier hun auto hebben geparkeerd of heel sportief zijn of gewoonweg niet weten wat hun te wachten staat. In die laatste categorie vallen wij. We starten de wandeling door het bos naar de grootste boom ter wereld, althans gemeten naar volume. We dalen een berg af. Het pad is aardig steil en zelfs naar beneden is het geen pretje. We komen mensen tegen die naar boven lopen. Jong en oud, fit of wat minder fit, ze hebben een ding gemeen, ze hijgen allen behoorlijk. Ik begrijp nu waarom er mensen op een bankje zitten langs het pad, ondanks dat het al aardig begint te regenen.
Of het komt door de regen, of dat het echt zo is, de tocht is best lang om even een boom te zien. Ik zie er tegenop om weer de klim omhoog te maken. Ik overweeg halverwege zelfs om weer terug te gaan naar de auto omdat ik zie dat we nog best een daling te gaan heb. En dat moeten we natuurlijk ook straks weer omhoog klimmen. We besluiten toch maar door te gaan. Beneden aangekomen zien we de boom. Enorm groot en majestueus en dus indrukwekkend. Maar of het de moeite waard is om weer een klim naar boven te maken?
Niet ver van de General Sherman zie ik plots een parkshuttle verschijnen. In een keer bedenk ik me dat ik die ook boven heb zien stoppen. Zou deze shuttle ons weer naar boven kunnen brengen? Ja hoor, dat doet 'ie. Dat scheelt een stuk en in een keer vond ik de wandeling in de regen een stuk minder erg dan voor ik wist dat ik met de shuttle terug kon naar onze auto boven op de berg.
Na het bezoek aan de General Sherman nemen we nog een kijkje bij het Giant Forest Museum en rijden we als een echte toerist door Tunnel Log met onze auto. We maken nog wat wandelingen maar helaas zit het weer echt niet mee. We besluiten naar huis te gaan.
Het was dan weliswaar een natte dag, de parken hebben echt indruk op me gemaakt. Ik kan me voorstellen dat je hier heerlijk lange wandelingen kunt maken als het weer iets meer meewerkt en dat de omgeving sprookjesachtig mooi is met een zonnetje. Hoe dan ook was het zeer de moeite waard en raad ik iedereen aan om deze parken te bezoeken waarbij mijn voorkeur uitgaat naar Kings Canyon National Park. Er wordt gezegd dat dit een park is waar een combinatie is te vinden van het landschap van de parken Yosemite en Sequoia NP. En dat alles zonder de horde toeristen die je in de voorgenoemde parken vindt. Ik kan me hier geheel in vinden.