Na twee dagen aan de kust is het rijden naar het binnenland. Het is niet de eerste keer dat we hier rijden maar in mijn herinnering waren de wegen in het binnenland enorm saai. Dat klopt ook wel maar niet de weg die we volgen om bij Pinnacles National Park te komen. We rijden door prachtig heuvelachtig landschap met goudgele heuvels en groene weides. Het is een tweebaansweg waar het lijkt alsof we de enige op deze wereld zijn.
Pinnacles National Park staat bekend om zijn unieke rotsformaties. De rotsen zijn gemaakt van tufsteen, een zachte vulkanische gesteentesoort. Ze zijn er in allerlei vormen en maten, variërend van hoge pieken tot smalle kloven en grotten. Zicht op deze pieken, kloven en grotten zijn aan de oostkant, de plek waar wij naar toegingen, alleen al wandelend te zien. En dat is een probleem.
Het weer is zonnig en warm. Dat is wat zwak uitgedrukt. Het is snikheet, tegen de veertig graden. Niet bevorderlijk voor activiteiten waar enige inspanning voor nodig is.
Als we bij de camping in het park aankomen waar we gelukkig een elektrische aansluiting hebben zodat de airco aan kan, is het stil. Geen mens die buiten bij de camper zit. Dat is best vreemd want waar je gaat, er is altijd wel iemand te bekennen op een camping.
We besluiten te rijden en de route te volgen waar je een paar korte wandelingen kunt maken om verder kennis te maken met het park. Maar bij alle parkeerplekken is het verdacht stil, geen auto of mens te bekennen.
De ingang van het park
We zijn huiverig om te gaan lopen. Het is zo heet. We besluiten eerst een plekje in de schaduw te zoeken om wat te eten en drinken. Misschien dat dat ons moed geeft. Op de picknick plaats staat een andere camper met een ouder echtpaar, Amerikanen. Je hoeft dan niet lang te wachten of ze komen bij je zitten of staan om een praatje te maken. En ja hoor, ook zij stonden binnen no time aan onze picknick tafel.
We krijgen al snel het verhaal over hun leven te horen. Dat schijnt een soort standaard te zijn bij Amerikanen waar ik, na jaren reizen deze kant op, gewend aan ben geraakt. Het brengt altijd een glimlach op mijn gezicht. Kort daarna komt het weer aan de orde. Heel on-Amerikaans, want dat is meer een Nederlandse aangelegenheid. Maar ja, deze extreme temperaturen zijn zelfs voor hen een topic.
We horen dat iedereen in de camper, waar de airco vrolijk waait, blijft zitten. Het is simpelweg te warm. Het echtpaar had net als wij toch geprobeerd om een poging te wagen een korte wandeling te maken maar geven het op. Ze gaan weer terug naar de camping en bezoeken het park wel een volgende keer.
Wij kiezen ook eieren voor ons geld. Als echte toeristen proberen we op de camping in de schaduw van een boom een boekje te lezen. Maar ook in de schaduw is het extreem heet. Naar binnen maar en wachten op de vroege avonduren waarop we verwachten dat het iets koeler wordt.
De camping ligt in een prachtige groene omgeving waar veel bomen zijn
Rond een uur of zeven lijkt het iets af te koelen. Nog steeds is de temperatuur ver boven de 30 graden maar het voelt alsof we iets kunnen ondernemen. We trekken onze wandelschoenen aan en besluiten vanaf de camping een pad te volgen de natuur in. Een echte trail, dieper het park in, durven we niet aan omdat je zomaar in het donker terecht kunt komen en dat is over de onverharde paden niet echt een goed idee.
Met ons hebben veel mensen hetzelfde idee. Het lijkt een beetje op wandelen in de Kalverstraat. Mmm, dat is niet wat we in gedachte hadden. We besluiten terug te gaan naar de camper en te genieten van de natuur vanaf ons campingstoeltje.
Dat is geen slecht idee. Het een na het andere haasje komt ons opzoeken. Vlinders vliegen af en aan. De prachtigste vogels landen in de takken van de bomen om ons heen en hoog in de lucht zien we grote vogels vliegen die lijken op condors die hier leven. Al met al wordt het nog een leuke avond maar ons bezoek, wat maar een nachtje zou duren, valt wel tegen. We hadden er zo veel meer van verwacht.
Nou is wat wij hebben meegemaakt een uitzondering. Het wordt heet in het binnenland maar over het algemeen niet zo erg als wij hebben ervaren. Het lijkt ons een mooi park om te bezoeken als je lekker kunt wandelen en de temperaturen meewerken. Voor ons blijft het park voor het grote deel vooralsnog onbekend.
Tip: Heb je geen tijd en wil je toch wat zien van de omgeving van het park zonder wandelen dan is een bezoek aan het westelijk deel van het park wellicht een idee. Deze kun je niet bezoeken met een camper maar met een auto kun je hier naar een uitkijkpunt rijden waar je prachtig uitzicht hebt over de bijzondere pieken.
De twee delen van het park zijn niet via een weg met elkaar verbonden. Vooraf moet je dus beslissen wat je wilt doen en zien.