Na Moab gaan we op weg naar Yellowstone National Park. Daarvoor hebben we best wat tijd voor dus we kunnen onderweg een aantal plekjes aandoen die ons interessant lijken. Hoe dan ook doen we Salt Lake City aan. Ik vind het altijd leuk om even de reuring van de stad op te zoeken als afwisseling op de bezoeken aan de wonderen van moeder natuur.
Er zijn een aantal routes mogelijk om van Moab naar Salt Lake City te gaan. Zo kun je reizen via Dinosaur National Monument. Best interessant maar het merendeel van de route gaat recht door de woestijn. Daar hebben we vorig jaar al meer dan genoeg van gezien dus die laten we even liggen. Dat geldt ook voor de weg die vanaf Moab rechtstreeks naar de stad loopt. Je komt dan wel langs het grappige plaatsje Helper maar om daarvoor een saaie route te rijden waarbij het pas aan het einde interessant wordt, nee, dat is ook geen optie. Gelukkig is er ook nog een andere route. Die voert je langs, eigenlijk door, Capitol Reef National Park. Voor die laatste hebben we gekozen. We doen er dan wel twee dagen over om bij Salt Lake City aan te komen maar dat is niet erg.
We overnachten in Torrey. Op de dag hebben we genoeg tijd om de scenic route in het park te volgen en in de avond, als het weer meewerkt, te genieten van een mooie zonsondergang bij één van de uitkijkpunten. We logeren maar op een paar minuten afstand van Panorama Point, wat een goed uitgangspunt is om te genieten van de ondergaande zon en de weidse omgeving.
Het uitzicht vanaf Panorama Point in Capitol Reef NP
Na een nachtje slapen gaan we verder op pad, richting Salt Lake City. Ik laat me verrassen wat er dan op ons pad komt. Gaan we winkelen of juist de stad verkennen? We zien het wel. Of gaan we misschien wel een monster zien...?
Het Great Salt Lake zorgt al honderden jaren voor allerlei mythen, legenden en mysteries. Op 13 juli 1877, drukte de krant, Salt Lake Herald, een verhaal over een monster dat was gezien aan de noordkust van het Great Salt Lake. Het verhaal luidde ongeveer als volgt:
Een groep mannen, die voor Barnes & Company Salt Works werkten, was rond de schemering aan het werk toen ze vreemde geluiden uit het meer hoorden. Plots dook een groot wezen met een lichaam als een krokodil en het hoofd van een paard uit het water tevoorschijn. Het maakte een diep brullend geluid en joeg de mannen een heuvel op, waar ze zich tot de ochtend verborgen hielden. Toen ze de volgende dag terugkwamen, vonden ze grote omgevallen rotsen, de grond was verscheurd en er waren duidelijke sporen van het beest op de grond waar te nemen.
Een van de mannen beweerde dat het beest ongeveer 23 meter lang was en op een alligator leek, maar dan veel groter.
Velen claimden later dat zij ook het monster hebben gezien. Zo heeft het Great Salt Lake net als het meer van Loch Ness zijn eigen mysterieuze monster, het North Shore Monster.
Een getekende impressie van het North Shore Monster door boshthehedgehog
Er zijn ook andere verhalen over monsterwaarnemingen.
In de jaren veertig van de negentiende eeuw meldde een man die bekend stond als broeder Bainbridge dat hij een monster met een lichaam als een dolfijn had zien zwemmen in het meer bij Antelope Island, het grootste eiland in het meer.
En dan zijn er nog verhalen van de indianen uit dit gebied. Die vertellen over de ‘Water Babies’. De Water Babies die zo groot zijn als een mens en het uiterlijk van een zeemeermin hebben, maken geluiden die op een huilende baby lijken. Dit ogenschijnlijk onschuldige geluid wordt gebruikt om slachtoffers naar het water te lokken, waar ze vervolgens gevangengenomen en naar de diepten van het meer worden gesleept om nooit meer te worden gezien.
Voor al deze verhalen zijn ook weer verhalen die een verklaring menen te geven voor deze waarnemingen. Helaas zijn daar de meeste verzinsels van en net zo vaag als de mythes die over de monsters rond gaan. Zo wordt er beweerd dat er ooit walvissen door een wetenschapper zijn uitgezet in het meer. Iets wat kan maar ze zouden dat nooit overleven in het veel te zoute meer met te weinig voedsel. Ook wordt gezegd dat de The Giant Brine Shrimp, een zeer uit de kluiten gewassen garnaal die net zo groot is als een mens of zelfs een paard, is wat men ziet. Probleem is echter, ook dat is een mythe, het beest heeft nooit bestaan.
Spannende verhalen. Leuk voor bij een kampvuur tijdens een donkere nacht ergens aan de rand van het meer. Of dat er van komt, dat betwijfel ik, maar het is altijd leuk om meer te zien dan alleen mooie plaatjes waar je een foto van kunt maken.