De datum dat we dit jaar naar Amerika zouden gaan ligt alweer een aantal weken achter ons. Het moment dat we besloten niet te gaan was al veel eerder, ergens in maart, kort na de dag dat ik op de radio het bericht hoorde dat Trump aankondigde de grenzen dicht te gooien.
De vakantie nadert zijn einde. We hebben nog één stop voor we onze camper moeten inleveren. Waar we vanavond gaan slapen weten we nog niet, dat zien we later wel. Voor we daar aan denken gaan we eerst een bezoek brengen aan Wakulla Springs. De plek waar werelds grootste en diepste zoetwaterbronnen zijn te vinden.
Na twee heerlijke dagen aan het strand in het paradijs pakken we ons boeltje op om verder langs de kust van Florida te rijden. Niet lang nadat we Grayton Beach hebben verlaten worden we geconfronteerd met het geweld van moeder natuur. We bereiken het plaatsje Mexico Beach waar in het najaar van 2018 orkaan Michael stevig heeft huisgehouden.
We rijden door Alabama. De wegen en het landschap zijn mooi. Het is gelukkig ook niet druk zodat we lekker door kunnen karren. We kijken uit naar een paar dagen strand aan de Golf van Mexico. Net zoals altijd laten we ons verrassen door wat we onderweg tegenkomen. En ook dit keer worden we verrast door iets leuks.
Het is zinderend heet vandaag. Dat is het de hele vakantie al maar nu is het echt extreem. We zijn vandaag in Montgomery, de hoofdstad van Alabama, en er is nagenoeg niemand te zien op straat. Iedereen zit in een koele schaduwrijke omgeving. De hitte maakt dat we minder kunnen zien dan gepland. Zonder auto bezoeken we de steden vooral te voet. En dat is lastig als het zo warm is.
We rijden richting Denny's vandaag. Normaal ontbijten we lekker in de camper maar omdat we al een paar dagen geen tijd hebben gehad boodschappen te doen, trakteren we ons zelf op een maaltijd bij deze keten. Daarna reizen we richting het zuiden naar Starkville in de staat Mississippi. Maar voor we hier aankomen brengen we eerst een bezoek aan Tupelo, de plaats waar de wieg stond van de King.
