We worden wakker in onze inmiddels vertrouwde camper. De zon schijnt uitbundig. Zo uitbundig dat het te warm is om buiten te eten. Het is 8 uur in de morgen en nu al rond de 30 graden. De weersvoorspelling vertelt ons dat het extreem warm weer wordt in de komende dagen.
Nou ja, beter dan een voorspelling van regen en onweer. Dat is natuurlijk wel zo maar om lekker grote stukken te wandelen terwijl het zo warm is, dat is ook geen pretje. En zeker als er geen beschutting is. Gelukkig is de camping voorzien van grote bomen. Daar is het goed uit te houden. Hoe dat is in de rest van het park gaan we nu uitvinden.
We koppelen de camper los en gaan op weg naar de berg, het centrale punt in het park. Het park is gebouwd rond deze kolossale granieten rots. Begin vorige eeuw heeft een rijke mijner de berg geschonken aan de United Daughters of Confederacy. Die bedachten dat het een goed idee was, ter nagedachtenis aan het federale tijdperk, een gigantische steengravure in de berg laten hakken. Zo gezegd, zo gedaan.
Een gigantische gravure in de granieten rots
Het duurde echter jaren voor de gravure met de drie leiders van de zuidelijke staten was voltooid. In 1958 heeft de staat Georgia de berg gekocht. In de periode die volgde tot 1972 heeft men hard gewerkt aan de voltooiing van het monument.
Tegen die tijd was het een ware trekpleister geworden. En zoals dat in Amerika gebruikelijk is, werd er van alles en nog wat omheen gebouwd en georganiseerd zodat het een ware trekpleister zou blijven. Stone Mountain Park is feit.
De berg is leuk. Allereerst is de gravure indrukwekkend. Zeker als je bedenkt dat deze groter is dan Mount Rushmore. Je moet dan wel even vergeten wie hier wordt uitgebeeld want dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Toch lijkt dat vandaag de dag een minder grote rol te spelen. Zowel de blanke als zwarte bevolking is evenredig vertegenwoordigd in het bezoeken en bewonderen van de gravure. Het wordt nog leuker als je met de kabelbaan naar boven gaat. Een luidruchtige Amerikaanse gids (iets minder leuk) vertelt tijdens de rit naar boven over de berg en de gravure. Eenmaal boven heb je een adembenemend uitzicht vanaf de grote platte top van de berg. Kaal, met hier een daar een verdwaald boompje. Je ziet allerlei mensen hun ding doen. De één kijkt vol bewondering naar de weidse omgeving, de ander doet wat fitness oefeningen, weer anderen zitten gezellig bij elkaar te genieten van het samenzijn. Af en toe zie je een bezwete persoon voorbij komen. Die is niet met de kabelbaan naar boven gekomen maar heeft het speciale nogal steile wandelpad vanaf beneden gevolgd. Ik doe het ze niet na.
’s Avonds wordt het terrein voor de berg omgetoverd tot een showterrein. Je kunt gratis plaatsnemen op het grasveld voor de berg of kaartjes kopen om de lasershow te zien vanaf de terrassen op een gereserveerd stoeltje. Wij hebben zo’n ticket gekocht voor een stoeltje en hebben hierdoor ook geweldig uitzicht. Het is leuk om een keer te zien. De sfeer is heel feestelijk. Mensen dansen op de muziek, zingen en zien er heerlijk blij uit. De lasershow vertelt het verhaal van Amerika. Belangrijke gebeurtenissen, alleen maar de positieven natuurlijk, komen in laser projecties voorbij. Sporthelden worden geëerd, artiesten in het zonnetje gezet. Ik zou er niet voor omrijden om het te gaan zien, maar ben je in de buurt, ga dan een kijkje nemen.
De natuur van het park is prachtig. Dat is wat mij betreft zeker het tweede leuke ding van Stone Mountain. Je kunt vele wandeltochten maken, er is een speciale ‘birdtrail’ en een mooi groot meer waar je met een bootje op kunt varen.
Hou je van geschiedenis en kunst en cultuur, het park heeft een mooi museum met informatie rondom de gravure en de geschiedenis van het park. Ook is er een gedeelte, vrij afgelegen en daardoor waarschijnlijk ook rustig en niet veel bezocht, met oude woningen uit het verleden van de staat. Je kunt hier onder anderen een oude plantagewoning in volle glorie zien maar ook oude hutten waar vroeger de slaven in woonden. Het zijn allen authentieke gebouwen uit de staat Georgia die van hun originele plek hiernaartoe zijn verplaatst. Sommigen kun je ook in volle glorie van binnen bezichtigen. Dit is duidelijk het minder commerciële gedeelte van het park en wat mij betreft ook een van de leukere gedeeltes.
Een oude plantage is in al zijn glorie te bezichtigen
Tja, en dan komen we bij het overige deel van het park. Kort omschreven, meer wil ik er eigenlijk niet over kwijt:
Zeer commercieel, vol horde mensen. Er zijn speeltuinen, nagebouwde oude huisjes met winkels waar je de hoofdprijs betaalt voor alles wat er verkocht wordt. Je kunt overal fastfood en andere ongezonde etenswaren kopen. Iets gezonds is niet te vinden. En dan is er nog de trein die je langs de berg voert. Misschien leuk als je aan de linkerkant van de trein plaatsneemt, zit je namelijk rechts dan zie je niets dan bos.
Mijn conclusie, leuk om een keer gezien te hebben, niet voor herhaling vatbaar.
Na twee nachtjes op de camping van Stone Mountain is het op naar onze volgende stop, Ruby Falls. In de volgende blog vertel ik je alles over wat we hier hebben gezien en meegemaakt.
Reactie plaatsen
Reacties