Van death in Vegas naar Death Valley

Al na een paar kilometer worden we verrast door een bijzonder stukje weg. De Interstate 15 loopt door de prachtige Virgin River Gorge. Indrukwekkende rotspartijen die schuin uit de grond omhoog gedrukt lijken te zijn flankeren de weg. Kleurige lijnen in de rotsen, een beetje vergelijkbaar met die van de Grand Canyon, maken het een indrukwekkend plaatje. De Virgin River lijkt droog te zijn, net als zovele andere rivieren die we onderweg zijn tegengekomen op onze reis. Het is namelijk extreem droog overal.

We zeggen nog gekscherend tegen elkaar dat deze rivier een toepasselijke naam heeft, hij is maagdelijk leeg. Maar als verrassing zien we even later zomaar een flink gevulde rivier door de Gorge lopen. De weg blijft aangenaam qua uitzicht. Zelfs als we de woestijn richting Vegas in rijden. In de verte zijn prachtige bergen te zien. Door de onverwacht aangename rit zijn we in een mum van tijd in Vegas. We besluiten dat we hier een tussenstop inlassen, we hebben tijd genoeg. We rijden de stad voor een tweede keer tijdens onze rondreis binnen, niet om nog even te gokken maar nu om de maffia te bezoeken.

Las Vegas heeft een groot museum, The Mob Museum. Hierin vind je alles wat te maken heeft met de Amerikaanse maffia. Het museum is goed opgezet. Het is gevestigd in een prachtig statig oud postkantoor/gerechtsgebouw. Per verdieping wordt op chronologische wijze uitleg gegeven over wat de maffia heeft gedaan en betekent voor het land. En zeker niet op saaie wijze. Op interactieve wijze wordt je betrokken bij de tentoonstelling. Op kleine en grote schaal kun je filmpjes bekijken, er hangen allerlei memorabilia van bekende gangsters en je kunt via quizjes vragen beantwoorden.

Op de begane grond vind ik het nog leuker worden. Daar bevindt zich een crimelab en een gedeelte waar je deel kunt nemen aan 'The use of force training'. Dit moet je apart boeken want je mag er maar met een paar mensen tegelijk in. In de crimelab mogen max 6 personen, bij 'The use of force training' ga je met max 2 naar binnen. In het crimelab onderzoek je een (virtueel) lijk op doodsoorzaak, je neemt vingerafdrukken en controleert deze, je onderzoekt DNA en vergelijkt kogels. Leuk, je krijgt ruim de tijd, en er is voldoende begeleiding indien je vragen hebt. Maar het hoogtepunt voor mij als pacifist is 'The use of force training'. Daar krijg je training in wanneer je als politieagent nu wel en niet een wapen mag trekken. Je krijgt een wapenriem om en een Glock (echt gewicht, zelfde gevoel, inclusief terugslag maar deze schiet met een lasertje).

Misschien komt het door het feit dat het alleen maar een laser is en niet gevuld is met echte kogels dat ik dit helemaal te gek vind. Of misschien schuilt er stiekem wel een schietgrage persoonlijkheid in me achter een façade van pacifisme. Hoe dan ook, ik vond het geweldig om te mogen schieten. Eerst krijg je training op een 'schietbaan', dan ga je naar een kamer waar je moet reageren op mensen in een film die met een wapen een winkel overvallen en als laatste kom je in een ruimte met een acteur die reageert op jou en jij moet besluiten of je 'm neerknalt of niet. Laten we zeggen dat het maar goed is dat het niet echt is allemaal want was het wel echt geweest dan was nu onze vakantie ten einde. De overvaller was net iets sneller met zijn wapen dan wij. Toch was er enige euforie omdat ik op de valreep nog iemand om zeep heb mogen brengen. Het laatste schot was vol in de roos.

De mens kent duistere kanten.

Na deze ervaring is het snel door naar Death Valley. Het bezoek in Vegas aan The Mob Museum heeft ruim 3 uur geduurd. Willen we voor het donker aankomen dan wordt het doorrijden.

Hoe dichter we in de buurt komen van onze volgende bestemming hoe donkerder de lucht wordt. Het lijkt wel te gaan regenen. Dat is iets wat we nog helemaal niet (buiten een keertje in Malibu voor een half uurtje) zijn tegengekomen. Dat kan toch niet, we gaan naar Death Valley, een van de droogste plekken op aarde. Nou zeker wel. Als we bij het park arriveren zijn de wolken grauw en er vallen druppels water naar beneden. Bijzonder, dat wij dat nu toch meemaken. Het mag dan regenen, de temperatuur is zeer aangenaam, zo rond de 30 graden. Het wordt niet veel zien zo aan het einde van de middag en avond met allemaal wolken en grauwheid, maar gelukkig hebben we morgen nog.

De volgende morgen is het een heel ander verhaal. De lucht is blauw, de temperatuur is rond het ontbijt al zo'n 30 graden en het zicht is helder. We gaan er gauw op uit. We bezoeken alle plekjes die ik van te voren had uitgezocht en nog een beetje meer. Zo hebben we wat tijd over om een kleine hike te doen naar 'Natural Bridge'. Een beetje warm is het wel omdat het al tegen de 38 graden loopt. Maar met voldoende water en frisse moed is het goed te doen.

Het park is prachtig. De kleuren, de vergezichten, de immense grootte van de vlaktes en de steeds wisselende kleuren door de veranderende stand van de zon maakt het een plaatje om nooit te vergeten. Een nachtje of twee verblijven in het park is ook zeker de moeite waard zodat je met zonsopgang en ondergang direct in de buurt bent van alles wat er te zien is en dan is het schouwspel adembenemend mooi. Het enige wat een verblijf wat minder maakt hier is het eten. Er is één restaurant die ronduit smerig en superduur eten serveert. Wat dat betreft is het handig om wat mee te nemen voor je het park in gaat of je moet van vet en aangebrand eten houden en het niet erg vinden om de hoofdprijs hiervoor te betalen. Er is weinig tot geen andere keus.

Het schijnt dat je in het duurdere hotel, The Oasis, wel lekker kunt eten maar daar ben je per persoon minimaal 50 dollar kwijt voor een hoofdgerecht en dan moet je ook nog in avondtenue verschijnen aan tafel. Dan maar een droge boterham met wat jam.